73: 26 april Van Pietrasanta naar Lucca

Een dag langs de Francigena

Eén dag gaan we dan toch over de Via Francigena. Maar net niet het hele stuk van Pietrasanta naar Lucca: de dagen erna zijn voor ons ook lange etappes en we willen niet ons de eerste dag van vijf al stuk lopen. Dus willen we een stukje taxi nemen. Dure zaak hier, in Italie, maar de bus gaat in de morgen niet naar de plek waar we heen willen. We gaan naar Camaiore, klein stadje. Mooie groentezaken hebben ze toch in Italie, wat een kwaliteitsverschil met Nederland. En in Frankrijk moet je daarvoor naar de markt. Aan het einde van het dorp gaan we even opzij, er is een oude abdij. Protestants kaal van binnen, duidelijk heel oud. We lopen over de Francigena een stuk langs de weg over een voetgangersstrook. Dan slaan we af naar wat landweggetjes.

De kust is opeens ver weg. Het is makkelijk lopen als je gewoon de tekens kunt volgen, we waren aldoor zo op ons quivive om vooral geen afslagen te missen. En dan een dag gewoon rood-witte pijlen: wat een gemak!

Dan moet er een stuk van meerdere kilometers langs een flink drukke weg gelopen worden: er wordt wel hier en daar een omweg voorgesteld, maar die zijn ver om! We halen twee pelgrims in die zwaar bepakt zijn, Italianen. Uiteindelijk klimmen we omhoog, we gaan naar een ander dal. Langs een mooi pad naar het dorpje op de kam. Daar komen we een pelgrim tegen die de andere kant opgaat. Hij spreekt ons aan en vraagt of je zo in Lucca komt. Nee, dat is de andere kant op. Het is een Ier die één dag een stuk van deze route loopt. Samen lopen we richting Lucca. Hij heeft destijds mede de Kerry Way ontwikkeld. We praten honderduit over al onze ervaringen met wandelpaden. Hij neemt regelmatig foto’s van allerlei details van de Francigena: bordjes, markeringen, omgevallen bomen enz.

We steken een stukje door mooi landschap over wandelpaden, maar komen dan op een vrij rustige weg die het dal uitloopt. Helaas, er zijn geen cafés op de route. Wel boerderijen met speciale opengewerkte stenen. Volgens mij om hooi te drogen. De weg is niet moeilijk, we komen vlot bij de rivier die om Lucca heenloopt. Daar gaat het pad een paar kilometer langs. Een fietsbrug steekt de rivier over, mooie brug maar we zien maar 1 persoon fietsen.

Bij de ingang van de stad staat een Duitse fietsende pelgrim, die evenmin de weg weet. We wijzen de richting van Lucca voor haar aan.

Sean gaat naar de trein, wij hebben een B&B buiten de muur gereserveerd. Een zeer goed georganiseerde dame laat ons alle essentiele zaken vlot zien. Wel een heel andere sfeer als bij Paola in Pietrasanta, veel grotere stad. We gaan douchen, het weer betrekt en het is kil. Toch maar een stukje Lucca bekijken. Het voelt duister in de stad: de hoge muren komen op ons af, we voelen ons er niet prettig bij. We lopen naar het amfitheater, daar is nu een marktruimte binnen gemaakt. Bloembollen uit Nederland. Daar is de toeristendag voorbij. 

De eigenares van de B&B heeft ons een trattoria aangeraden dichtbij de B&B, dus we lopen bijna helemaal weer terug. Trattoria Da Giulio: echt traditioneel Toscaans eten, groot restaurant met veel locale mensen. Het grappigste vond ik de foto’s van een opgraving waar je kon zien, dat al in de Romeinse tijd hier kookpotten stonden!

Vandaag 24 km, waarvan 5 km langs drukke weg en ca 10 km langs voetpaden.