22 Van Le Bonhomme naar Muhlbach bij Metzeral

Een stukje Eerste Wereldoorlog

Tweede dag van het traject langs de Crêtes.

Niet zo’n heel goed idee op een mooie Pinksterzondag… Maar goed eerst ontbijt bij de herberg en de berg op. Ik had de vorige avond een foldertje gepakt over deze streek in de Eerste Wereldoorlog: hier lag het front van begin 1915 tot de vrede in 1918 vast. De linies lagen vlak bij elkaar, gevochten werd er na 1915 niet veel. Dat is onwerkelijk, omdat het nu zo bebost is. Dan denk je in puur natuur te lopen. Maar terwijl je naar de eerste top klimt, kom je langs ijzeren resten van verdedigingswerken. Het moet helemaal kaal zijn geweest. En langs een oorlogskerkhof en monumenten. Zware gedachten.

 

Het loopt intussen makkelijk, we blijven redelijk op hoogte en dalen naar de volgende pas, de Col du Calvaire waar de route des Crêtes echt begint. De motoren zijn in aantocht. En ook de wandelaars. Dus na ons kopje koffie zijn we opeens in goed gezelschap. De wandeltocht loopt meer langs de crête als de motorweg. Prachtige vergezichten, het is ook werkelijk prima wandelweer. Over veengebieden, dan weer over rotsige stukken, het schiet goed op. Dan naar de Col de la Schlucht: daar is het zó vol met motoren, dat we alleen een blikje drinken kopen bij een souvenirwinkel. Langs een grote glijbaan lopen we weer omhoog. Het is nu in de middag nog weer veel drukker. We  lopen op le Hohneck af, daar is een groot restaurant op de top, maar we gaan liever oostwaarts richting dal.

 

Mooie bloemen intussen, heel ander gebied. We zijn al heel wat meren gepasseerd, de laatste heeft de mooste naam: Schiessrothried. Dan is het weer stevig dalen: van 1300 naar 500 meter.

 

Dus dat zijn grote en kleine paden, een doorgaand pad voor wandelaars volgen we niet. Stukjes wandelpad, dan stukjes pad langs de weg en dan gewoon over de weg. Ons einddoel is hotel Perle des Vosges. Groot  toeristenhotel voor een weekje winter- of zomervakantie.

Wij mogen ook eten, in een grote overvolle eetzaal krijgen we nog net een tafeltje in een hoekje. Lekker eten. We hebben een enorme kamer, maar het is wel een heel eind lopen naar de eetzaal. Prachtig uitzicht op de bergen van het volgende stuk: de Zuid Vogezen. Daar gaan we in de zomer mee verder.

27 km, waarvan 300 meter omhoog en 900 meter omlaag. Bijna alleen wandelpad. Wel druk