66: 17 april: Recco naar Zoagli

De berg van Portofino

Na een zeer goed ontbijt betalen we de 65 euro in het hotel, echt niet duur,  en gaan op pad naar het eerste echte toeristendorp, Camogli. Daarvoor moeten we 2 km langs de Via Aurelia, niet druk op zondag.

Dan komen we hoog boven Camogli uit. Inderdaad schilderachtig en vol met dagjesmensen. Nou ja, dat zijn wij natuurlijk ook. We drinken koffie in het haventje en doen dan aan een achterstraat onze inkopen. De tocht gaat naar het natuurgebied boven Portofino. Helaas hebben we weinig zicht door de bewolking, het is prima weer om te lopen. Met een aantal anderen lopen we omhoog, allemaal trappen. Een aantal ouderen haalt net het eerste heiligdom, San Rocco. Daar is, tot onze verbazing, geen cafeetje. Dan maar zonder koffie verder.

Al gauw wordt de natuur mooi, we komen in een open bos op de helling met voorjaarsbloemen. Het pad is makkelijk te vinden, je moet alleen wel weten langs welke punten je wilt lopen. We komen volledig in de mist, samen met een jong stel gaan we verder naar het hoogste punt. Zonder uitzicht op zee gaan we richting het volgende starnd, bij Margharita Ligure. Het eerste stuk van onze weg gaat echt steil, we moeten ruim 500 meter naar beneden. Door mooie olijfboomgaarden naar één van de grote Italiaanse badplaatsen. Aan het strand staan Duitsers in de rij voor hun bus, terug naar het cruiseschip. Zo’n 20 bussen vol, het zal wel die boot uit Genua zijn. En wij met zijn tweetjes ertussen over de Via Aurelia.

Omhoog richting van Rapallo: weer twee kilometer langs de drukke weg. Er is even een tijdje geen stoep, samen met een aantal Italiaanse wandelaars hopen we niet verdrukt te worden door al die bussen. Even niet leuk. Koffie in een klein tussenbaaitje. Dan naar Rapallo, een grote stad, maar niet zo’n grote haven. Er liggen heel rare doorzichtige zaden / vruchten / beestjes. Nog nooit gezien.

Langs de haven naar het oude fort aan het einde.

Dan klimmen we weer omhoog naar een kerkje boven. Rustig weggetje. Er is een bruiloft, voor de kerk staat het vol mensen die niet in het kerkje passen, of de ceremonie is alleen voor de familie. Voor de wachtenden is er prosecco en rauwe tuinbonen. Wij tappen ons waterflesje vol bij de kraan.

Als het bruidspaar buitenkomt, wordt de kleine bruidegom driemaal zeer hoog de lucht in gegooid. De bruid blijft dat bespaard.

Langs een bocht lopen we naar het punt waar we uitzichtn op de volgende baai hebben. Weer een kerk van Sint Pantaleone, de Sint van de Broek roepen we dan. Met mooi zicht dalen we af, de Via Aurelia komt ook weer uit de berg. Langs een klein paadje, onder een huis door, gaan we richting kust. Het vinden van onze B&B is wat lastig, omdat er ook nog een spoorlijn het dorp met een viaduct doorsnijdt. De politieagente wijst ons de weg. Het blijkt niet een B&B maar een vrij groot appartement te zijn, met in totaal 4 bedden. We hebben zelf nog wel ontbijt en er is thee en nescafe. Frank vindt een restaurantje waar je via een spectaculair pad langs zee naar te kunt, mits het niet stormt. Heel grote porties eten, ik kan het niet op. Wel lekker. Door het donker lopen we terug langs de zee over een pad verlicht met LED schijnwerpers: prachtig.

Deze dag ruim 20 km, waarvan 4 km langs de Via Aurelia en 6 km over bospaden. Mooie bloemen.