16 Van Lutzelburg naar Wangenbourg

Flink omhoog

We gaan de bossen weer in, maar eerst een stukje langs het kanaal van de Marne naar de Rijn. Daar loopt een fietspad langs, net als een spoorweg en een gewone weg. Het loopt best lekker, we gaan even snel als een boot uit Leer, met een aantal scholieren en hun begeleiders. Het lijkt ons een project voor moeilijke jongeren, met ongeveer 1 op 1 begeleiding. Ze moeten allemaal sluizen door, verder lijkt het ons vrij saai, als jongere op zo’n boot. Afijn, wij gaan na een paar kilometer omhoog. Een bos in, langs een weg die geleidelijk aan smaller wordt en eigenlijk doodloopt. Nou, dan maar even dwars door steken, er lopen hier overal wegen. Al gauw zijn we weer op een pad. We weten heel zeker dat we goed zijn als we een kleine ronde open plek passeren.

Een eindje verder nemen we wel een verkeerde afslag, zonder GPS is het lastiger in zo’n bos. Maar ach, dan openden we in 2012 de tablet en zagen we hoe ver we van de weg waren. Terug naar de kam, we lopen op de grens van de departementen Mosel en Bas Rhin. We komen wat hoger, op 500 m en steken dan naar beneden naar het dorpje La Hoube. Vandaar heb je mooi uitzicht op een fantastisch kasteel: dat van Dabo, op een belachelijke pukkel in het landschap. Wij komen er niet langs, we gaan weer zuidwaarts. Voor La Hoube was het al flink vals plat, nu moeten we er nog even aan geloven en lopen naar 700 meter.

Tussen grote rotsen door, dan komen we via kleine paden richting Wangenbourg. Weer flink dalen, zo heuvelachtig is het sinds de Ardennen niet meer geweest. Vanaf het laagste punt op 400 m gaat het weer omhoog, naar Engenthal. Al een echt bergdal, wat kan het toch al wandelend snel veranderen. Het weer wordt dreigend, we lopen flink door om droog binnen te komen. Leuk hotel, er zijn meer gasten, ook in dit voorseizoen. Als we onze spullen uitwassen begint het al te onweren. Dat houdt de hele maaltijd aan. Daarna blijft het de hele nacht rommelen.

23 km, 25% asfaltweg, zeer afwisselende tocht.